Het bleef nog lang onrustig vorige week aan de Schenkedijk. Na de nipte 1-0 winst op Victoria heerste er een opperbeste stemming in de kleedkamer. Maar vooral natuurlijk doordat de slager van de Schenkeldijk, de beul van het derde, het beest van 3 ermee ging stoppen en dus vorige week zijn welverdiende afscheid kreeg. Er stonden een hoop mensen langs de lijn. Van alle lagen van de maatschappij / vereniging. Van club coryfeeën tot aan jeugd spelers, van gerenomeerde sterspelers tot aan Marco Visscher. Ze waren er allemaal. De echte wens van Johan  was een eigen team samenstellen en daarmee gaan spelen. Maar na een zoektocht waar opsporing verzocht zelfs moe van zou worden waren er nog maar een handje vol spelers beschikbaar. Gezien de huidige leeftijd van Johan zijn er helaas nauwelijks nog spelers die a) levend zijn  b nog niet aan alzheimer zijn overgeleverd c nog kunnen lopen/rennen. Marco Visscher voldeed in dit geval aan 2 van de 3 criteria en was dus ook bereid te spelen in de wedstrijd voor zijn beste maatje. Mooi Marco, mooi. Ooit bestreek hij de hele linker flank als een tijger die de jungle overstak. Eenzame klasse zo snel als hij vroeger was en hoeveel dreiging daarmee gepaard ging. Helaas is daar bar weinig van over. Het oogt nu meer als een aangereden hyena met kunstknieen en lepra. Als een kind die een afstandbestuurbare auto voor het eerst gebruikt en niet weet hoe je gas geeft en remt. Waarvan de batterijen eigenlijk ook al zo goed als op zijn. Maar hij was er. En kreeg het voor elkaar om van de 4 balcontacten er 4 kwijt te raken maar wel bij ieder contact de tegenstander tenminste alle 4 te raken. Chapeau, Vis, Chapeau… 😉 

Dan over naar de orde van de dag. Want in aanloop naar de wedstrijd waren er de nodige problemen.  De gnoe was vorige week dusdanig veel geschopt dat hij maandag niet in staat was een behoorlijke trektocht te kunnen maken. “Zo jammer dat dat ze altijd mij pakken, ik ben de enige normale hierzo.”was het enige wat de Gnoe erover kwijt wilde. We moesten het dus zonder Dennis stellen. Dan Errory. Er ontbreekt eigenlijk al weken ieder spoor van onze flegmatische middenvelder. Niemand heeft hem meer gezien sinds wedstrijd 4. “Ik heb geen idee waar die jongen is. Maar we missen hem thuis wel. Het is zo’n olijke jongeman. Altijd in voor een lief en leuk praatje aan de ontbijttafel. Ja, het is een stuk stiller in huize Cockie. “aldus Cor uit de havuh. “Maar de poes is ook al een paar keer weggelopen hier dus misschien ligt het ook wel een klein beetje aan ons,”denkt Conny hardop na. “Het kan misschien aan mijn kookkunsten liggen. Als zelfs de kat al brakend en huilend het huis verlaat met een spoor aan haarballen dan is er wel iets mis. “Nick heeft er nooit over geklaagd. Maar voor hem kochten we gewoon een houten bureau en zetten dit op zijn kamer. Dan was die wel een paar weken lekker aan het knagen en had je eigenlijk geen omkijken naar hem.” Weet Conny zich nog wel te herinneren.

Dan was er zaterdag ook nog een vrijgezellenfeestje van een van onze oud-spelers. Walter heeft blijkbaar nog niet gezien waar het bij sommige andere al mis is gegaan en gaat in het huwelijksbootje stappen. Laten we hopen dat dit beter afloopt dan zijn laatste kyte-avonturen. Er waren in ieder geval een aantal spelers behoorlijk brak. Maar die spelers WAREN er wel. Hetgeen niet van iedereen gezegd kon worden. Je hebt altijd in een elftal mensen die je wel en mensen die je eigenlijk niet kan vertrouwen. Daar is afgelopen zaterdag duidelijk een splitsing in gemaakt. Met name Ferdy en Koen zijn hier behoorlijk door de mand gevallen. Spijtig. Zeer spijtig. En ik hoor u nu denken. Ferdy…Ferdy.. die naam zegt me wel iets maar wie is dat ook al weer. Snap ik. Dat is die jongen met die peuk in zijn mond en de vlag in zijn hand. Die langs de lijn aan het sjokken is en alleen als het verschil minimaal 4 goals is zijn entree wenst te maken. Die ja. Dus iedereen snapt wel dat je die niet perse heel erg gaat missen. En bovendien was Jespertje er weer en voor ieders bestwil kon hij lekker gaan vlaggen. Je wilt zo’n jongen immers zo ver mogelijk weghouden van mens en dier. En dan is vlaggen een zeer geschikte activiteit. Jespertje heeft dat dan ook 90 minuutjes met zeer veel plezier gedaan. “Het is vooral lekker dat ik als vlagger de bal niet krijg. “Vorige week heb ik hoogstpersoonlijk 25 ballen aan de tegenstander gegeven, ben ik 3 keer gepoort, 6 x uitgegleden en heb ik 31 keer iemand anders de schuld gegeven van fouten die eigenlijk bij mij vandaan kwamen. “blikt Jespertje terug. “Nee , dan moet je die week erna gewoon die vlag pakken en je bek houden.”aldus Jesper, die dus aan zelfkennis heeft gewonnen sinds hij naast Marco Visscher woont. 

Dan het allerergste van deze zondag. Ontbrekende trainert Koen. Het is bijna niet te doen. Een zondagje zonder Koen. Wie maakt nu de opstelling. Wie gaat de bespreking houden. Wie bepaald de strijdwijze? Wie gaat er straks wisselen als de wedstrijd daar om vraagt. Verraad. Puur verraad. Zoals Judas Jezus ooit heeft verloochend. Zo zitten de mannen in de kleedkamer toen bleek dat Koentje er niet was. Zelden 14 volwassen zo teleurgesteld gezien. Sommige huilend. Anders vooral boos. Maar de meeste toch vooral verdrietig. Onbegrip. Er werd gezocht naar redenen. Heeft iemand hem beledigd. Heeft er iemand iets verkeerds gezegd over Zjolleke, zijn belgische allesje. Is hij onverwachts met vakantie? Heeft die een beroerte gehad. Is al zijn bloed waar normaal door de hersenen gaat naar beneden gegaan. Dit zou in Koens geval vrijwillig direct de dood als gevolg hebben. Het antwoord is NEEN, lieve mensen. Hij is gewoon blijven liggen. Zonder enige schaamte. Hij zou met schaamrood op de kaken thuis zich moeten afvragen wat voor naar mens hij eigenlijk wel niet is. Zonder twijfel had hij in de oorlog heel hard geroepen: achter de boekenkast, daar achter zitten ze hoor. Want dit was bijna hetzelfde verraad. En hij is er dus toe in staat. Kijk dus uit mensen. Vertrouw deze man niet. Het is een hele enge man. 

Gelukkig waren er wel twee oud gediende zo vriendelijk om ons te helpen. Een daarvan is Rory van der Weijden. U weet die bijna uitgestorven dinosaurus die vooral in de dugout zit dit seizoen. De ooit zo makkelijk scorende spits van Dubbeldam en ASWH is tegenwoordig tweede garnituur bij Brasco. Gelukkig kunnen wij hem wel een basisplaats garanderen en zodoende reist hij mee af naar Sprundel. Evenals de boomlange nummer 10, de GVR, De Dubbeldamse Jan Koller alias Rob Kanters. Eindelijk weer te bewonderen op het veld. De liefhebbers zaten weer watertandend te genieten van dit nieuws. Rob is terug. Dit moet je gezien hebben. 

We hadden dus een prima selectie ondanks de afzeggingen. En met Rob en Rory in de basis dachten wij dit varkentje wel eventjes te wassen. Nu bleek dat in praktijk wel even tegen te vallen. Ik kan u helaas niet heel veel wedstrijdinfo verschaffen. De geest van de verslaggever was niet in staat data op te slaan. Starend naar 22 diep trieste voetballertjes en dito vlaggers probeerde ik wel wat waar te nemen maar meer dan een hele slechte eerste deel heb ik eigenlijk niet gezien. Ook Rob en Rory konden nog geen stempel drukken.  Rob, die veel fietst en loopt sinds zijn afscheid had nog wat moeite met de acties die hij vroeger zo makkelijk maakte. En Rory had het vooral erg zwaar.  Strijd met zichzelf voerend ploeterde hij over het slechte C veld. Zonder echt heel veel succes.  Ik ga er ook niet meer over schrijven. De wedstrijd verdient geen echt verslag tot op heden.

De tweede helft moest dus wel beter worden. Want slechter kon het niet. Als een soort tafelvoetbal wedstrijd werd er plichtmatig het zelfde shirtje gezocht. Zonder heel veel succes overigens. Maar er was weinig beweging en beleving. Gelukkig maakte we na een klein half uurtje wel de 0-1. Rob werd goed weggestuurd door Weyden en wist met rechts de bal binnen te tikken. Een lekkere opsteker voor Rob. Die ervoor nog een aantal keer met zijn benen in de knoop op het natte gras terecht was gekomen in de drang een mooie actie te bedenken. Wel een lekkere goal nu dus! En nu was er meer rust en was het een kwestie van uitspelen. Niet veel later kwam ook de 2-0. Het oude spitsengevoel van Rory kwam weer heel even opsteken.  Hij schoot de bal keurig via de paal in de korte hoek binnen. 0-2. Het was nu wel gedaan met het matige Sprundel 3. Het niveau was nog steeds  niet om over naar huis te schrijven.  Maar er gebeurde hierna iets bijzonders. Een goede pass van Rob kwam terecht bij Stefan. De missias. De man. The Myth. De Geep.  De bal stuiterde precies goed en de keeper van Sprundel kwam uitgelopen om zijn goal te verkleinen maar dit was natuurlijk een buitenkansje voor een mooie lob. Alleen Stefan kan zo bal op deze magistrale wijze binnenschieten. Eenzame klasse zoals hij deze bal over de keeper heen het doel in kreeg. Mensen langs de kant spraken al zeer lovend over de nr 14 van Dubbeldam. Hij koppelt zoals hij zelf altijd zegt snelheid aan techniek en loopvermogen. Vandaag kwam dit allemaal samen. Klasse Stefan! Hou dit vast. Al 3 goals in 8 wedstrijden. Ver boven je gemiddelde.  Chapeau! 

De wedstrijd leek als een nachtkaarsje uit te gaan na de  0-3. Maar niets was minder waar. Want wij hebben Rocco. En Rocco kan nog wel eens een tackletje inzetten of ff doorbeuken zoals u allemaal weet. Afgelopen zondag was het even anders. Rocco had de bal en werd tot 2 keer toe door een doorgefokte Sprundelnees op zijn hielen getikt en geschopt. Na de 2^e keer vroeg hij nog dringend edoch vriendelijk hiermee op te houden dmv een duw. Toen hij vervolgens nog eens schopte was Roccotje het even zat. Een klein corrigerend tikje op de scheenbeschermer van de tegenstander als gevolg. Het was ook al weer lang geleden dat Rocco een kartonnetje rood gepresenteerd kreeg. Gelukkig is alles weer zoals het hoort. Rocco rood. Wij spelen heel slecht. Winnen wel. Een zondag zoals die hoort te zijn. 

Overigens vroegen de spelers van Sprundel nog naar een dikke achterin met x poten en die goeie trap en een dikke voorin die nog zo goed en snel is. Na uren van denken en onderling overleg is er eigenlijk niemand die enig idee had welke twee spelers hier nu precies bedoeld worden. 

Volgende week spelen we tegen IFC 2. Mocht u zich nog eens 1,5 uur willen vermaken en een vreselijke pot willen zien kom dan gerust naar Ambacht. Heeft u wel eens leuk leven en eigenlijk wel wat leukers te doen blijft u dan vooral lekker weg en zien we u graag de week erna weer aan de Schenkeldijk. 

Tot slot willen we de mannen van Dubbeldam 4 bedanken. Zij hadden een vrij weekend en boden aan ons team uit de personele problemen te helpen, ondanks het vroege tijdstip. Sven Koster bedankt voor het meespelen. Klasse, zo kunnen we er met elkaar een mooi seizoen van maken!!

Tot dan!