Terwijl het al wekenlang herfst is in Nederland en het waait, regent en de wind je uit je bij elkaar getapete voetbalschoenen blaast, besloot de grote God van het amateurvoetbal speciaal deze zondag voor ons een uitzondering in het weerbeeld te maken. Een klein zonnetje en een hele aangename temperatuur zorgde voor een prachtige voetbaldag. De prooi van vandaag; DEVO 2.

Een 2^e elftal, selectie, al jaren niet meer onze specialiteit. Vaak moeten de oude, broze botten en stramme spieren van onze helden het afleggen tegen de fitheid en het jeugdige enthousiasme van zo’n tegenstander. Terwijl mijn spelers al rokend, boerend en stinkend naar drank het veld op slenterde, zag ik onze tegenstander pionnen plaatsen voor een positiespel en driftig warmlopen. Ik wist genoeg; dit komt goed vandaag. Een beginnersfout in deze competitie, wellicht juist door die jeugdigheid. Alles valt of staat met zelfvertrouwen. Elke grote trainer weet dat als je je spelers juist niets laat doen voor de aftrap, de tegenstander ook niet kan zien wat je sterke of zwakke punten zijn. Wie is er snel, wie heeft die goede trap, wie kan er makkelijk wegdraaien. Geen idee! Bij het kijken naar de tegenstander viel er direct een ding op; ze kunnen niks met een bal. Langs de lijn zakten we onderuit in onze stoelen en op het veld stonden 10 man vol zelfvertrouwen. Alleen Stefan bibberde in zijn schoenen. Hij vond dit toch een gevaarlijk goede ploeg. Normaal ziet hij niet wat juist iedereen wel ziet, dus wellicht was het nu een keertje andersom. Ik moest ingrijpen. Terwijl ik hand in hand met Patrick Stolk het veld op liep greep ik onze Young Jesus bij z’n baard en herinnerde hem aan de door hemzelf zorgvuldig uitgezochte vuurrode aanvoerdersband om zijn tengere bovenarm. Ik wees op Patrick, die met een pruillip en waterige oogjes z’n plekje achterin op zocht. ‘’Doe het voor hem Steef, wees de leider!’’ Hij knikte van ja (tenminste, zijn baard bewoog dus ik ging er vanuit dat hij het begreep), gaf bij het aflopen van het veld Patrick een kus op zijn voorhoofd, wenste hem veel plezier en zocht mijn plek op tussen de in grote getalen opgekomen supporters.

Met een ongekende luxe konden we deze zondag de wedstrijd starten. Een vrijwel volledige selectie waarvan de meeste nog fit waren ook. We hadden zelfs wissels! De enige basisspeler die ontbrak was onze eigen doelman Soeteman 2.0. De rede daarvoor was verder wel begrijpelijk. Soms zijn er momenten die je niet mag laten schieten. Momenten die je de rest van je leven bij blijven. Voor sommige is dat Woodstock in ’69, voor anderen Freddy Mercury zien zingen op Live Aid. Voor Danny Soeteman is het de wedstrijd Excelsior – f.c. Dordrecht. Persoonlijk zit ik liever met een broodrooster in bad. Of ram bewust m’n kleine teen zo hard mogelijk tegen een stalen tafelpoot dan dat ik die droevenis zou moeten aanschouwen. En dat terwijl ik na enkele seizoenen Dubbeldam 3 toch meer dan genoeg droevenis heb gezien. Maar we staan de transformatie van onze goalie niet in de weg. Als dit hem verder helpt in het opnieuw uitvinden van zijn persoontje, wensen wij hem alle plezier bij deze diep-, dieptreurige voetbal-affiche. Gelukkig hebben we Dylan gevonden als vervangende keeper vandaag. Een rol die hij perfect invulde, waarvoor dank!

Naast de eerder genoemde namen konden we vandaag verder genieten van Rocco, Jeroen en Marti ‘’de slager’’ Berhart in de verdediging. Op het middenveld hadden we de 2 bijzondere broertjes Nick en Rory Willemstijn en Pieter Bosua. In de aanval moesten Dennis Wols en Michel Nainggolan voor de doelpunten gaan zorgen. Verder had ik als trainer de ongekende luxe om nog Reinier Wapperom, Axel Bruystens, Erik Jan Tak, Robert Schellenbach en Ferdy Overduin in te kunnnen brengen. Op vrijdagavond is er unaniem door de groep besloten dat Jesper misschien maar beter geblesseerd kon zijn vandaag. Zelf voelde hij inderdaad al wat trekken en strak staan toen hij daarop werd gewezen. Hij bekeek vandaag het spel van de zijlijn. Ik zeg het nogmaals; wat een luxe.

De aftrap werd genomen en binnen enkele minuten hadden we volledige controle. Passes kwamen aan, het zonnnetje brak door en ook qua wedstrijd was er geen spreekwoordelijk wolkje aan de lucht. De 1-0 kwam al snel tot stand na een prima actie van Dennis Wols. Als vanouds dribbelde en soleerde hij door de Brabantse defensie. Er werd nog getracht hem op de achterlijn van de bal te zetten, maar als je zelf 40 kg weegt ga je simpelweg niet het duel winnen van iemand met de bouw van een gemiddelde zeecontainer. Kalm werd de bal in de hoek geschoven en de voorsprong was een feit. Dan nog wel een tegengeluid van DEVO. Na enkele eerdere pogingen wist de prima spelende spits van de tegenstander nu wel ons doel te vinden. Met de bal aan de binnenkant van de paal had onze gelegenheidsdoelman geen kans om de gelijkmaker te voorkomen.

Deze opleving was echter van korte duur. Aanval na aanval werd prima uitgespeeld door Dubbeldam waardoor nog voor de rust de 4-1 stand op het bord stond. Wel was er 1 rode lijn in deze doelpunten (en nee, niet die van Steef zijn aanvoerdersband). Patrick Stolk. Pass na pass kwam aan. De ene prachtige dieptebal opgevolgd door assist na assist. Ik moest even een brok in mijn keel wegslikken. Zou het dan toch? Nu eindelijk wel? Hoog tijd om te gaan rusten.

In de 2e helft gingen we rustig door waar we in de eerste 45 minuten al mee bezig waren. De combinaties liepen goed, er was totale controle en met het regelmatig door wisselen wist de tegenstander zich ook geen raad. Snelheid voor diepe steekpasses werd afgewisseld met voetballend en combinerend vermogen. Tot daar plots dat moment was. Het hing al de hele ochtend in de lucht. Blakend van het zelfvertrouwen nam Patrick de bal van een meter of 40 op de pantoffel. Deze zeilde hoog en hard de lucht in. Iedereen langs de lijn hield z’n adem in. De keeper keek, twijfelde, keek nog eens, maar besefte dat hij kansloos was op deze grandioze doelpoging. De bal vloog tegen de touwen en de euforie was compleet. Hij keek mij aan, onze ogen vonden elkaar en er was totale ontlading. Na jaren van zwoegen. Bloed, zweet en tranen, was hij nu eindelijk opgestaan. De tranen rolden over mijn wangen. De vaste toeschouwer weet dat ik regelmatig sta te huilen langs de lijn. Echter is dit meestal omdat ik Stefan een bal zie aannemen. Of uit medelijden voor Cor en Connie als ik Nick zie bewegen. Nu waren het tranen van blijdschap, trots en geluk.

We hadden vleugels gekregen. Nu moesten we doorpakken! Dit vraagt om een dubbele wissel. Reinier Wapperom er in voor het theater in de eigen 16 meter en Ferdy Overduin voor de machtige drive naar voren. Vooral de laatste liet zich direct zien. Waar Rocco en zijn zwaarlijvige tred de kinderen langs de lijn bang maakte met z’n gehijg deed Ferdy wat hij het beste deed; rennen. Kunst en vliegwerk, onnavolgbare acties. Hij lanceerde zichzelf over rechts, profiteerde van de totale paniek bij de verdediging en wist de bal panklaar af te leggen. Een makkelijke intikker voor Michel waarmee de 6-1 een feit was.

Ook onze huisgnoe vond zeer tijdelijk het plezier terug. Met de bal aan de voet begon hij aan zijn eigen migratie op de groene vlaktes. Dribbelen, kappen, draaien, nog eens draaien, nóg eens draaien. Het gejuich veranderde langzaam in aanmoedigingen om hem aan te pakken. Hij was het gewoon aan het uitlokken. Terwijl ik Martin Bernhart langs de lijn probeerde te kalmeren moest ook een woedende en schuimbekkende Johan Bruystens door 4 man in bedwang gehouden worden. Toen de langverwachte overtreding op Dennis eindelijk een feit was keerde de rust terug (behalve in Dennis z’n hoofd) en konden we verder gaan met het afronden van een heerlijke pot voetbal. Als daarna zelfs captain Stefan voor de 7-1 zorgt is het feest compleet.

Wederom een klinkende overwinning en doordat naaste uitdager RCD vandaag punten laat liggen staat het Dubbeldamse sterrenensemble terug waar het hoort te staan; stijf bovenaan het klassement. Om de verjaardag van topsupporter Ries van Andel uitvoerig te kunnen vieren en Johan ‘de beul’ B. door meerdere mensen terug naar de kliniek gebracht moet worden hebben we komende week een voetbalvrij weekend. Dit kunnen we goed gebruiken voor de absolute topper die de week erna volgt. Een ouderwetse 6-punten-pot tegen eeuwige concurrent RCD. Een ouderwetse Dordtse derby, om 12:00 uur op de Schenkeldijk. Zegt het voort, tot dan!