Koen van Kalkeren

Na weken van rust mochten onze sterren zondag eindelijk het veld weer op.

De geschiedenis leert ons dat ons team zeldzaam slecht de 2^e seizoenshelft in gaat, maar met het kampioenschap in zicht, is dit iets wat we moesten zien te voorkomen. Het momentum van de overwinningen moest vastgehouden worden en daar moest niets aan veranderen. Er is dan ook besloten in de winterstop vooral niet te trainen, niet te oefenen, niet te werken aan onszelf en gewoon verder gaan waar we gebleven waren.

Bij het openen van de gordijnen ’s ochtends vroeg leek het een ijskoud dagje te worden. Het fietszadel moest gekrabd worden en het gras zag er eng wit uit. Na aankomst op de club brak echter een heerlijk winterzonnetje door, de lucht was weer strakblauw en het kunstgras mag dan vol met zwarte mogelijk kankerverwekkende korrels liggen, groen en bespeelbaar is het wel!

Helaas waren we niet geheel compleet. Ferdy en Rocco moesten in alle vroegte werken, Jesper was afwezig en ook Tak en Jeff waren helaas te geblesseerd om te spelen. Daarnaast ontbraken er nog 2 namen die in combinatie laten zien hoe dicht geluk en ellende bij elkaar kunnen liggen. Robert Schellibachi is vader geworden van zijn 2^e zoon; Lewis, en besloot thuis nog even in de weg te blijven lopen. Van harte Robert! En dan is er ook nog treurig nieuws. Onze rode motor, onze rode rots in de branding, Daniel Craig look-a-like en historische schat aan ervaring Dicky van de Net moet zich scharen in het illustere rijtje van gestopte topspelers. Na maanden van last en pijntjes kwam het vernietigende vonnis van een versleten heup. Voor elk van ons zou dit een minimale ingreep zijn, maar de botten van Dick zijn inmiddels zo oud en broos dat een standaard arts hier niet meer aan durft te zitten. Een team van paleontologen en archeologen heeft de botstructuur van Dick bestudeerd, de ringen in zijn botten geteld, maar kwamen tot de conclusie dat ze eerder Toetanchamon een radslag konden laten maken dan Dick weer voetbalklaar te krijgen. Een slechte dag voor het voetbal, maar een verrijking voor de steeds meer groeiende technische staf. Bedankt voor al je draafwerk en inzet binnen de lijnen de afgelopen jaren! 

Gelukkig konden we wel Mischa Brassien en Sven den Engelsen aan onze basisopstelling toevoegen en met Danny Soeteman als Captain konden we eigenlijk al niet verliezen.

Het was al snel duidelijk dat onze tegenstander uit Sprundel niet kwam om te voetballen.

Regelmatig stonden ze met 8 man te verdedigen en eigenlijk altijd wel met 10 man achter de bal.

Een slimme steekpass van Nick zette de verrassend goed spelende Steefie vrij voor de goal die direct de openingstreffer voor zijn rekening nam en daarmee zijn seizoenstotaal verdubbelde naar 2 goals. Met een balbezit van 85% kon er makkelijk gecombineerd worden dus de 2-0 van de hardwerkende Mischa liet dan ook niet lang op zich wachten. Onze eigen turbopinda Michel nam op het middenveld de bal aan, draaide weg van zijn tegenstander en passeerde ook direct de volgende. Ik wist direct hoelaat het was. Als specialist zijnde kan je een doodschop bijna proeven in de lucht. Terwijl Michel zijn man omspeelde stond ik kalmpjes op en sjokte richting de kantine. Onderweg heb ik leuk staan kletsen met onze trouwe supporters langs de lijn. Eenmaal in de kantine heb ik een kop koffie besteld en nog 40 minuten op een tosti gewacht. Toen toch ook maar een ice-pack gevraagd voor de zekerheid. Onderweg terug naar het veld begon toch de tosti wat op te spelen en is er nog even een sanitaire stop gemaakt waar ik direct kon bijlezen op ad.nl wat er nog verder in de wereld gebeurde. Buiten naast de rookpaal braaf nog een sigaret gerookt en kalmpjes aan terug naar het veld. Eenmaal weer bij onze dugout hoorde je het dan eindelijk. De klap, de vloek, het onmiskenbare geluid van noppen op enkels. Zo veel te laat werd de tackel ingezet. Einde wedstrijd voor Michel en onze scheidsrechter besloot het donkerpaars op zak te houden en het te laten bij een waarschuwing. Welkom in de kelderklasse.

Dennis Wols werd het veld ingestuurd omdat we weten hoe dol hij nu eenmaal is op kunstgras. Zijn statistieken waren duidelijk na de wedstrijd. 534 balcontacten, 34 spelers uitgespeeld, 0 keer geschoten. Gelukkig konden we het op doel schieten aan Mischa overlaten die er lustig op los bleef scoren. 3-0, 3-1 en uiteindelijk ook 4-1.

Een makkelijke overwinning en de 3 punten blijven op de Schenkeldijk. Het niets doen in de winterstop lijkt zijn vruchten af te werpen en we blijven op schema voor het kampioenschap.

Volgende week wacht ons Boeimeer uit, een flinke kluif, zeker op het belachelijke tijdstip van 09:45. Tegenwoordig proberen de tegenstanders echt alles om ons van het stuk te brengen. Partijdige scheidsrechters, onchristelijke aanvangstijden, zelfs het stelen van jassen met daarin sleutels en vervoersbewijzen. Om alleen maar te hopen dat we niet meer naar de club kunnen komen. Niets is meer heilig.

Maar wij weten wat ons te doen staat; vooral niet trainen en lekker blijven winnen.

Tot volgende week!