Nick wint met 2-3, het derde speelt gelijk

Er werd nog flink nagesproken over de knotsgekke wedstrijd van afgelopen zondag tegen UVV. Een
memorabele pot voetbal. We bogen immers een 0-4 achterstand om naar een 4-5 overwinning.
Een Houdini act optima forma. Binnen onze selectie noemen we het overigens een Sjoerdini.
Vanuit bijna uitzichtloze positie denken wacht even we kunnen hem gewoon wisselen! En zo
geschiedden. Maar we kunnen niet te lang blijven hangen in het verleden want vandaag wachten
alweer de volgende tegenstander. Bepaald geen makkie. Vroeger was dit team UVV’40 maar zijn
overgestapt naar DIA. We wisten dus dat het bepaald geen makkie zou worden vanmiddag…
Het was wederom een uitwedstrijd. Het lijkt wel of we helemaal geen thuiswedstrijden meer
hebben. En elke keer ook lekker vroeg. We mochten vandaag wederom om 8:45 aanwezig zijn op ons
mooie Schenkeldijk. Waar de Kolonel ons opwachten met net gedekte tafels. Koffie, cake, gebak,
broodjes met luxe beleg, criossants. Het ontbrak ons werkelijk aan niets. Wat een gastheer! Hij heeft
duidelijk geleerd van UVV vorige week. Grote klasse dat hij zo snel werkt aan verbetering. Er stond
een tafeltje verder nog een blad met 200 shotjes Goldstrike met een bordje gereserveerd erop. “Ja
De Gnoe komt ook zo. Hij heeft altijd een aangepast ontbijt” legt de Kolonel uit.
Eenmaal klaar met dit ongekend smaakvolle ontbijt moesten wij helaas de weg richting Teteringen
inzetten. We hadden uiteraard nog heel graag langer gebleven bij onze gastvrije Kolonel. Maar de
plicht riep. We moesten door.
We waren naar genoeg compleet vandaag dus dat is een ongekend luxe. Nauwelijks blessures. Een
aantal vakantie gevalletjes. Maar genoeg gladiatoren om vandaag DIA te gaan bestrijden. Er was
sowieso nog veel goed nieuws te melden vanuit de blessurehoek. Vriend Rocco heeft donderdag na
ruim een jaar weer eens de voetbalschoenen omgebonden. Ruim een jaar na zijn “blessure” is hij dus
weer op de weg terug. Ontketend was hij. Hij liep van voor naar achter en van links naar rechts. Het
loopvermogen wat u van hem gewend bent zit er nog altijd in. “Hij heeft ongekend veel getraind.
Hardlopen. Opdrukken. Sportschool. Cardioboxen. Fietsen. Echt niets was hem te gek” legt druifje
Annie uit. “Het lijkt echter wel of hij nu doorgedraaid is. Hij gaat soms zelfs ’s nachts hardlopen of
fietsen. Oke, meestal naar de benzine pomp voor een pakje sigaretten maar goed hij doet het toch
maar!”.
Vorige week leek de eerste helft volledig voorbij te gaan aan DJ Spotify. De meeste mensen zullen
hem kennen als Corne. Een waas van verstandsverbijstering leek over hem te zijn uitgeschud vorige
week zondag. Hij heeft alleen de cornerballen goed weten te raken. Corner Pellikaan wist helaas de
andere, vrije ballen zonder al te veel druk of pressie, passes niet naar hetzelfde shirt te krijgen.
Wellicht is dat ook de reden voor hem om eventjes een weekje thuis te blijven. Even de rust in het
kopje vinden. Waarschijnlijk gewoon even een lekker setje muziek draaien. Want dat doet Spatify
natuurlijk ook heel graag. Hopelijk is hij volgende week weer present en kunnen we weer genieten
van zijn cornerballen.
Dan het onvermijdelijke. Sjoerdini. We kunnen dit natuurlijk niet onbesproken laten. Als objectief
journalist zou ik mijzelf niet meer in de ogen kunnen kijken als ik hier niet even op terugkom.
Afgelopen donderdag melden hij zich af wegens een blessure. Niet veel later kreeg ik via Broer Bartje
B gelukkig wel wat opheldering. Want onze lieve Bartje (of BART tegenwoordig) is vorige week vader
geworden. Heugelijk nieuws natuurlijk. Maar Bart vertelde het ware verhaal over Sjoerdini. Hij is
maandag(dag na de wedstrijd) bij ons aangekomen en was een gebroken man. De wedstrijd en het
hele tafereel met Peut en peut (moesten hem ophalen in Ulvenhout, zie vorige verslag) had hem
bepaald niet koud gelaten. “We zijn best geschrokken van de staat van Sjoerdini,” begint Bartje b.

“We hoorde vanochtend bijvoorbeeld behoorlijk wat gehuil van boven komen maar onze baby lag
helemaal niet boven. Dus toen wij boven gingen kijken troffen we sjoerd aan. Helemaal
opgefrommeld in de box van de baby. In de foetushouding heeft hij uren hardop liggen huilen. “Ik wil
verdomme voetballen maar het lukt niet meer” had hij meerdere malen geschreeuwd. “Ik haat NICK.
IK haat Nick. Had hij nog daaraan toegevoegd. Maar daarin staat hij natuurlijk niet alleen. Want
uiteraard haten wij allemaal NICK. “Toen hij ook nog op de commode ging liggen en push ups
probeerde te doen toen werd het ons wel even te gek”, legt de vrouw van Bart uit. “ We hadden
helaas geen keus en moesten wederom de diensten van Peut en Peut inschakelen. Zij hebben hem
weer opgehaald en op de Stevensweg in de schuur even laten afkoelen. Op dit moment is de situatie
stabiel. Je kan met hem praten. Maar er komt nog weinig uit. Het is afwachten hoe dit zich
ontwikkelt” aldus P&P.
Nu even over naar de orde van de dag. De wedstrijd. Trainerbever Nick had de hele week weer goed
nagedacht over de opstelling. Samen met zijn 2 katten Gin en Peerdt had hij goeie gesprekken over
de mogelijkheden die hij had. “Zelfs de katten gingen kotsen bij het voorstel om zichzelf in de basis te
zetten” legt zijn wederhelft uit. “Ook vader Cor en broer Errory waren vrij duidelijk over dit idee.
“Dan kan je hem echt niet meer serieus nemen. Het is gewoon een tering lijaaaah,” waren de
woorden van Ome Cor. “Die jongen is niet goed bij zijn voortand joh, begint Rory. Hij pleurt wekelijks
over zijn eigen benen en wordt door iedereen uitgekotst, zegt zijn broertjebroertjeErrory.
Maar het treurige nieuws was dat helaas Nick zichzelf gewoon weer opstelde. Zonder enige
schaamte. Gewoon in de basis. Het is bijzonder. Maar als team incasseren wij natuurlijk een hoop
subsidie voor hem dus in dat kader moeten we het accepteren. We starten dus in de volgende
opstelling:
Patje in de goal. Adje, Jeroen, Wappie en Arne achterin. Op het middenveld Stefan, Tak, Gokinho en
Sven. En voorin starten Michel samen met Cetabever.
Op de bank Niels, Jeppie, Martin B en Boy.
Dia is zoals bekend een sterkte ploeg. Met John Coffey van the green mile achterin hebben ze enorm
veel kracht en snelheid. En zoals jullie weten loopt Nick de 100 meter in 20 seconde met 3x vallen
dus die duels gaat hij niet winnen. We moesten het dus uit een ander vaatje tappen.
We begonnen niet slecht en lieten de bal lekker rondgaan. We kregen wel wat kansjes maar geen
mega grote en hadden wel wat meer balbezit maar in de counter blijkt DIA behoorlijk gevaarlijk met
best aan paar leuke spelers. Gelukkig kwamen we wel vrij snel voor. Een cornerbal werd teruggelegd
op Tak en die bedacht zich geen seconde en schoot de bal hoog achter de keeper binnen. 0-1 dus.
Een lekkere opsteker voor ons. Ook de 0-2 werd niet veel later binnengeschoten. Helaas moet ik
melden dat de maker van deze goal Nick was. Na een knappe interceptie van Jeff die zijn gok even
voor de bal gooide en hierdoor uiteraard de bal wist af te pakken en Nick wegstuurde. Hij ging met 4
tegen 1 op de keeper af en besloot (uiteraard) zelf te schieten. De meeste spelers zouden hem opzij
leggen naar de goed meegelopen SleepieSvennie maar onze Nick niet. Blijkbaar niet zonder reden:
“Hij doet al weken stoer tegen mij. Maakt mij belachelijk. En zegt steeds dat ik niks goed regel. Nou
dan krijg je ook de bal niet,” was de zeer volwassen verklaring van Beverine. “Hij durft zelfs met ons
presentatiepak te gaan trainen. Dat is gewoon onacceptabel. Welk team krijgt nou trainingspakken
om in te trainen? Dat is gewoon echt not done, “aldus Nick.
We leken wel controle te hebben over de wedstrijd maar helaas kregen we deksel op de gok. Via een
ongelooflijke pegel van de nr 3 van DIA werd het 1-2. Een kanonskogel vol in de winkelhaak werd
onze zwarte cobra te veel. Maar gezegd moet worden: het was een juweel van een goal. Niet veel

later bleek dat je eigenlijk alleen maar op de goal hoeft te schieten om te scoren bij Petertje Gillis.
Volgens eigen zeggen werd hij aangeraakt maar het zag er niet heel aerodynamisch uit wat Patje hier
liet zien. De bal ging tergend langzaam over de doellijn bij de tweede paal. In no time dus 2-2. Een
tikje ongelukkig maar feit is dat het gewoon gelijk staat. Net voor rust gebeurde er nog meer gekke
dingen. Nick tekende aan voor zijn tweede goal van de ochtend. Via een aanname op de borst lobte
hij de bal netjes (het doet pijn om te zeggen maar eerlijk is eerlijk) over de wel heel matige keeper
heen. Net voor rust de 2-3 is natuurlijk wel heel lekker!
In de rust gebeurde wat natuurlijk iedereen kon voorspellen. Nick wisselde zichzelf voor Boy.”Dan
heb ik in ieder geval 3-2 gewonnen. Dat kan niemand mij meer afnemen.” Het was de gebruikelijke
gang van zaken. We kennen hem helaas niet anders. Een onvervalste lafbek van het zuiverste soort.
De bibberbever werd hij ook wel genoemd. Weglopen voor de verantwoordelijkheden. Wat een
engnek. Maar goed niets geks wat we nog niet wisten dus!
De tweede helft begon vrij voortvarend voor ons. We hadden het beste van het spel en kregen best
wat kansjes. Helaas stond de vizier van Michel Netgeengoal niet op scherp en deed hij zijn
achternaam dus helaas eer aan. Er werden een aantal fraaie aanval op de mat gelegd en vooral via
Tendem Jeff – Sven werd veelvuldig gevaar gesticht. Ook een cornerbal viel op het hoofd van een
Dubbeldammer maar vloog helaas niet tegen de touwen.
Het spel werd naarmate de tijd vorderde helaas niet veel beter. DIA begon meer de lange bal te
spelen en kwam via een grote spits steeds er steeds wel uit. Maar gelukkig kwamen er weinig kansen.
Maar helaas kregen we op het einde van de wedstrijd alsnog de derde tegengoal te incasseren. Er
gingen wat discutabele beslissingen aan vooraf van de overigens verder prima fluitende
scheidsrechter. Allereerst werd er heel goedkoop een vrije trap gegeven aan de thuisclub. En
vervolgens werd deze voor het laatst geraakt door de beer van Teteringen. Maar helaas anders
beoordeeld door de ref en tot corner gepromoveerd. En laat nou toevallig deze corner de 3-3
opleveren. Ingekopt door de sterke spits van DIA bij de tweede paal. Waar overigens Jeroentje wel
stond. Maar hij had even een black outje. Hij wist niet welk been hij moest gebruiken om deze bal
weg te knallen. Voor de oudere lezers onder jullie. Denk even aan het WK 94 waarin Brazilië met veel
geluk de 3-2 binnenschoot door een zeer ongelukkige Jan Wouters. Neem dit beeld in uw hoofd
vermenigvuldig dit met 31 en tadaaa u heeft het beeld van Jeroentje Wouters. Prutsend en falend de
paal vasthouden. Beiden benen hadden de job kunnen klaren. Maar wegens een complete time-out
in het hoofdje van Jerommeke rolde de bal toch nog over de zijlijn. Een domper van jewelste. De
scheids floot per direct voor het einde van de wedstrijd.
Een hele leuke pot voetbal met een sportieve en leuke tegenstander. We hadden moeten winnen
maar helaas mocht dit niet zo zijn. Dat is de korte versie van dit lange lulverhaal. Volgende week
spelen we weer eens thuis. Nogmaals voor alle “fake-supporters (en mijn vrouw) zoals Johan B en
Ries van A zal ik even aanhalen dat we om 11:00 spelen! Zorg dus dat je op tijd bent om ons
spektakel te mogen aanschouwen.
Voor nu een heel fijn weekend en tot zondag!

Related Articles