Onze spelmaker is wat aan de corpulente kant, en daarom noemen we hem ook wel liefkozend ‘De Hamburger’. Omdat Bas goed kan incasseren, gaven we hem zondag nog een tweede bijnaam. Die luidt: ‘Xavi en Iniesta’.

Xavi en Iniesta passen met zijn tweetjes gemakkelijk in onze spelmaker, vandaar, en bovendien heeft Bas voor een JEKA 4-speler een uitzonderlijk goede pass. Als hij nog twintig kilo aankomt, overwegen we hem ‘Xavi, Iniesta en Theo Janssen’ te noemen, maar dat is puur hypothetisch, want Bas traint de laatste weken als een dolle.

Met onze spelmaker was zondag nog wat anders aan de hand. ’s Ochtends vroeg had hij hevig last van buikkramp gekregen, en om 10 uur moesten we al tegen Veerse Boys. Voor de zekerheid had Bas een bruine boxershort aangetrokken onder zijn voetbalbroekje, maar daarmee was het probleem slechts gecamoufleerd, niet verholpen.

(Sorry mensen, dit stukje gaat over poep. Het kan op deze plaats niet iedere keer over de zin van het leven gaan, dat zult u vast begrijpen.)

Een half uur lang bleef de schade beperkt, mits Bas zich niet te ver hoefde te strekken om de bal aan te nemen. Maar kort daarna ging het mis. Xavi en Iniesta begon steeds radelozer naar de reservebank te zwaaien, en trachtte in driftig pantomime uit te leggen wat er aan de hand was. Toen Bas met twee vingers zijn beide neusgaten dichtkneep en achterom naar zijn bilnaad wees, was er geen twijfel meer mogelijk: die moest met spoed het veld af.

Het probleem met voetbal en diarree is dat er nooit een duidelijk protocol voor is opgesteld. Op het WK van 1990 bleef Gary Lineker na een sliding tegen Ierland op de grond zitten, om de poep met zijn linkerhand uit zijn broekje te vegen, het bruin uitsmerend over het gras van Stadio Sant’Elia in Cagliari.

Maar wat is wijsheid? Een jaar of anderhalf terug kreeg Kees Luijckx acuut last van zijn darmen, bij NAC-NEC. Met goedkeuring van zijn trainer rende Kees daarom als een speer de catacomben in, om een paar minuten later opgelucht terug te keren – en NAC te helpen bij een heroïsche 2-0 overwinning.

Een cruciale complicatie voor Bas was echter dat we op veld zeven speelden, op grote afstand van de kleedkamers. Bovendien spelen we bij JEKA in witte broekjes, waardoor de Gary Lineker-oplossing min of meer was uitgesloten, tenzij Bas bereid was om minimaal tot de rust voor schut te lopen. Dat was hij duidelijk niet.

Na hevig peinzen besloot onze speler-manager om onze spelmaker toestemming te geven voor een lange, benauwde tocht naar het toilet, een beslissing die al snel tot grote onenigheid leidde in het veld. De ene helft van ons tiental had begrip voor de situatie, de andere helft eiste met spoed een wissel, want tegen elf Veerse Boys was het behoorlijk aanpoten.

Onze speler-manager beriep zich op het standpunt dat je Xavi en Iniesta nooit wisselt, en gelukkig kreeg hij gelijk, want we wonnen met 2-1 – een uitslag die de eendracht in ons elftal danig ten goede kwam.

bron Sjoerd Mossou in AD