DORDRECHT . Dubbeldam blijft tweedeklasser. De door Marco ten Braak in ere herstelde Arne van Weerden (32) had zich bij ‘zijn’ Dubbeldam geen beter afscheid kunnen wensen.
© Jan Volwerk
Hij voelt zich gevleid door lovende woorden van zijn laatste trainer Marco ten Braak. ‘In dit team was Arne een onmisbare schakel. Hij moest van mij twee dingen doen. Ballen afpakken en die zo snel mogelijk inleveren bij een ploeggenoot. En dat deed hij erg goed. Een échte clubman en een heel aardige vent’. Van Weerden: ,,Mooi dat hij dat gezegd heeft. Ik heb het mijn hele voetballeven moeten hebben van hard werken. Niet van technische hoogstandjes of drie mannetjes passeren en een bal op iemands stropdas leggen.’’
Arne van Weerden wilde een jaar geleden eigenlijk al stoppen. ,,Na een pittige rugblessure. Een blokkade in mijn onderrug. In maart vorig jaar heb ik daar zelfs voor in het ziekenhuis gelegen. Waarschijnlijk het gevolg van te veel stress. Ik heb binnen de scheepvaart een hectische baan, inclusief lange storingsdiensten en ook onze jongste was net geboren. Mijn aanstaande vrouw José, we gaan in augustus trouwen, heeft me toen juist gestimuleerd om na mijn herstel gewoon door te gaan. ‘Je moet voetballend afscheid nemen. Anders krijg je spijt’, vond zij. Ze heeft jaren op niveau gevolleybald en weet waar ze over praat.’’
Van Weerden verloor dit seizoen evenwel zijn basisplek. ,,De trainers kozen voor meer voetballende backs. En dan moet je inderdaad niet bij mij zijn. Natuurlijk baalde ik. Ook omdat het met het hele elftal niet goed ging. Gelukkig voor mij koos Ten Braak na het opstappen van Roy de Bruin voor een meer behoudende tactiek. En gelukkig pakte dat goed uit. Bijna liep het door een wanprestatie tegen JEKA nog verkeerd af, maar in de nacompetitie hebben we bewezen dat we in de tweede klasse thuishoren. Mooi om zo afscheid te nemen. Ik blijf overigens voetballen. Ik heb alleen nog geen keuze gemaakt tussen het tweede of derde. Eerst trouwen, daarna op huwelijksreis, daarna voor een beurs naar het buitenland.’’
Van Weerden groeide op in Dordrecht, maar werd geboren in Hamburg. ,,Mijn moeder is een Deense. Zij werkte in Duitsland toen ze mijn vader leerde kennen. Ik was vier weken oud, toen we naar de Zuidendijk in Dordrecht verhuisden. Toch ben ik mijn hele leven uitgemaakt voor Duitser, haha.’’
Van Weerden voetbalde de hele jeugd in de diverse selectieteams van Dubbeldam en maakte onder Leo van Steenis zijn debuut in zondag 1. In de vierde klasse. In zijn laatste jaar ontsnapten we net aan degradatie. ,,Daarna brak de fantastische tijd, zes jaar, onder Gradus Roeland aan, inclusief de opmars naar de tweede klasse.’’
Daarna braken de magere jaren aan. ,,Na de degradatie naar de vierde klasse was er iets geknakt in de groep. Zes basisspelers vertrokken. Rob Kanters en ik kozen voor VVGZ, net als Dubbeldam ook een familieclub. Ik was terecht niet goed genoeg voor het eerste elftal. Dat zag ik achteraf zelf ook wel in. En ik heb sowieso twee mooie jaren in het tweede beleefd. We speelden op het hoogste reserveniveau tegen topploegen als ASWH, Kozakken Boys, Sliedrecht en natuurlijk Pelikaan. Met trainer Richard Smaal had ik ook een klik en ik was aanvoerder,’’ aldus Van Weerden die toen zijn maatje Kanters voor Sliedrecht koos, terugkeerde bij Dubbeldam en met ‘zijn cluppie’ de tweede opmars beleefde. ,,Ik kijk met een trots gevoel terug, heb in twaalf seizoenen Dubbeldam meer dan 250 wedstrijden gespeeld en heb voetballend afscheid kunnen nemen.’’