Door Koen van Kalkeren
Regen, kou, wind, een idioot vroeg tijdstip. Op voorhand was dit al geen pot om naar uit te kijken. Toen ook nog eens van zaterdag op zondag naast de regentonnen en afvoerputjes ook de berichtenbox volstroomde met afmeldingen hadden we eigenlijk nooit op dat veld moeten staan.
Soeteman, de Captain van vorige week, motivator op de app en aanjager van het kampioenschap moest ’s ochtends vroeg afbellen. Onze eigen hesses had helaas teveel last van zn hesses. Thuis heeft hij een medicijnkastje hangen waar de gemiddelde apotheek jaloers op zou zijn, maar helaas was hier geen paracetamol in te vinden. Michel Nainggolan had nog teveel last van de aanslag van vorige week en moest nog minimaal een week aan een scheut bamboe gespalkt blijven. Ook Dennis Wols, ondanks zijn voorliefde voor kunstgras, liet verstek gaan. Voor niemand nam hij nog de telefoon op, behalve voor zijn trainer. ‘’Een gnoe migreert pas in de lente en als ik zo uit mijn raam kijk zijn we daar voorlopig nog niet’’, was zijn gedecideerde antwoord. Erik Jan Tak was ook afwezig. Een hutje op de hei, pure afzondering. Naast het verliezen van het plezier en vooral de kwaliteit van het voetballen, kampt hij nu ook nog eens met een writersblock. Afgezonderd in een blokhut zit hij nu, in kleermakerszit voor een knisperend haardvuur. Een versleten, wollig deken om zich heen geslagen en mijmerend over hoe mensen hem vroeger nog Paultje Bosvelt noemde en speciaal naar de Schenkeldijk kwamen om hem te zien voetballen. Hij verlangt terug naar die dagen. Wij ook Tak.. Wij ook.. De klussende tweeling Rocco en Ferdy (ook voor al uw bruiloften en partijen) waren zoals vanouds afwezig, maar dit mag nauwelijks nog een verrassing zijn.
Een van de basisprincipes die ik op cursussen aan beginnende trainers zoals Guardiola, Klopp en Mourinho probeer te leren is dat je als trainer zijnde altijd de eindverantwoordelijkheid over je team en zijn presentaties hebt. Jij bent de vader van elf kinderen, de autoriteit en tevens veilige thuishaven. Jij staat voor de groep en nooit mag je ze afvallen. Echt nooit. Nou ja, bijna nooit dan. Want als een team zó collectief en zó amateuristisch door de ondergrens zakt, dan vervallen de oude regels en mogen er best vingers gewezen worden en namen worden genoemd. En dat is dan ook precies wat we gaan doen:
Rory Willemstijn
Eindcijfer: 2
De kleding van een krabvisser en het zicht van een mol. Te geblesseerd om te spelen maar met een brilsterkte van -8 ook te blind om te keepen. Zwakke uittrappen en blunderend op zowel de doellijn als de achterlijn. Vist net zo makkelijk ballen uit het net als krabben uit een kooi op de Beringzee.
Martin Bernhart
Eindcijfer: 5
Had vandaag niet het killer-instinct wat we zo gewend zijn. Had moeite met de lopende tegenstanders en is duidelijk niet thuis op het kunstgras. Zou eigenlijk een 4 krijgen, maar kreeg na het zien van een fantastische doodschop op Nick zo’n prachtige erectie dat we er toch een puntje bij moesten geven.
Reinier Wapperom
Eindcijfer: 3
Kom dan niet.
Patrick Stolk
Eindcijfer: 3
Voor het publiek hopeloos om te zien en voor een trainer om moedeloos van te worden. Een jongen waar potentie in zit, die best wel wat kan, maar op het moment suprême toch de ervaring en kwaliteit mist om de regie in een wedstrijd naar zich toe te trekken. Weet van zichzelf dat hij een harde trap heeft, wat resulteerde in een bijna gênante opeenstapeling van blinde misperen naar voren, continu kijkend naar de bank of ik het wel gezien had hoe ver hij een bal kon trappen. Nog zo veel te leren en wellicht tegen beter weten in, maar ik weiger het in hem op te geven.
Jeroen Burgers
Eindcijfer: 4
Won zijn duelletjes, maar had inspeelpasses en terugspeelballen waarvan je het liefst direct met een broodrooster in bad stapt. Met een draaicirkel die met de dag groter lijkt te worden is er nog maar weinig over van de stabiele verdediger uit de eerste seizoenshelft.
Robert Schellenbach
Eindcijfer: 3
Normaliter de spil op het middenveld, de olie van de machine. Vandaag echter hopeloos verloren. Hadden vandaag beter een beroep op zijn pasgeboren zoon kunnen doen dan op Robert zelf. Het beschuit met muisjes moest ook echt allemaal op zo te zien. Donderdag ligt de shuttle-run-test al voor je klaar.
Axel ‘’WB’’ Bruystens
Eindcijfer: 2
De Dordtse versie van Benjamin Button. Is van 1.94m spontaan naar 1.68m gekrompen en heeft een vorm van directe baardgroei ontwikkelt. Grossierde in balverlies, bracht zowel aanvallend als verdedigend niets extra. Leek op het veld meer bezig met het bedelen van euro’s dan zijn eigen kwaliteiten te laten zien. Helaas na de wedstrijd te snel vertrokken in zijn ruimteschip alvorens ik de kans had hem wel te bedanken om in alle vroegte bij ons mee te willen doen. Het wordt zeer gewaardeerd Wesl….AXEL bedoel ik!
Jesper de Bruijn
Eindcijfer: 5
Maakte veel meters langs de zijlijn en was duidelijk bereid om (na jaren) zijn goede kant eens te laten zien. Echter bleef de goede eindpass uit, kansen werden vakkundig om zeep geholpen en de fut om een actie door te zetten was na 45 minuten wel verdwenen. Stak in de 2e helft als grensrechter nog wel zo zelfzeker zijn vlag omhoog dat dit hem uiteindelijk nog een krappe onvoldoende oplevert.
Stefan de Meijer
Eindcijfer: 2
[….] U als lezer mag gerust weten dat ik een korte pauze heb ingelast op dit moment. Noem het een moment van bezinning als u wilt. Hoe kan je zoiets omschrijven? Zo gretig en gedreven maar zo ongelofelijk slecht. Hij houdt zo van de bal, maar mijn god, wat haat deze hem terug. Als het een getrouwd echtpaar was geweest hadden ze 15 jaar geleden moeten scheiden. Steef echter, ouderwets als hij is, blijft sleutelen aan dit volledig mislukte huwelijk. Het levert hem vandaag een 2 op.
Jeffrey Stam
Eindcijfer: 3
Normaliter een neusje voor de goal. Kwam vandaag echter op alle vlakken te kort. Lanceerde zichzelf, maar overschatte daarbij zijn eigen snelheid hopeloos. Geen enkel gevaar kwam van deze aanvaller af.
Nick Willemstijn
Eindcijfer: 2
U als trouwe lezer weet inmiddels dat ik jaren in een jeugdboerderij op de Afrikaanse savanne heb gewerkt. Ik werkte daar als vrijwilliger en hield me vooral bezig met het bestuderen van de geweldige dieren die het continent te bieden heeft. Een fantastische ervaring, met 1 dieptepunt. Een moment wat me ’s nachts nog altijd wakker houdt. We waren al weken een groep stropers op het spoor. Ze hadden een bloedbad aangericht onder een kudde antilopen. Er waren overlevenden, maar het was geen best gezicht. Een vrouwtjesantiloop, hoogzwanger, zat vast in een strik met haar ene poot en had een schotwond in haar andere. Dit werd op een wonderbaarlijke genetische manier direct doorgegeven aan haar kalf, die op het punt stond geboren te worden. Terwijl wij vanuit onze jeep toekeken hoe het hoofdje inmiddels tevoorschijn kwam, werd direct pijnlijk duidelijk dat naast de genetische overdracht aan zijn poten, dit kalf ook geestelijk ernstig gehandicapt was. Hij viel uit zijn moeder en brak direct alle vier zijn benen. Normaal een doodsvonnis op de savanne, maar hij krabbelde op en probeerde zichzelf, kwijlend, trillend en bevend op zijn gehavende pootjes in het kreupelbos in veiligheid te brengen. En nóg kon hij beter lopen dan Nick vandaag deed. Eindcijfer 2 en het faken van je blessure in de tweede helft was voor iedereen het beste.
Robbie Olierhoek
Eindcijfer: 6
De enige voldoende van vandaag. Verving Jesper in de tweede helft met verve en bracht snelheid en nog iets wat op gevaar leek in het spel. Leverde een prima corner af die alleen een zwaar gehandicapte antiloop zou missen maar, ach, u weet waar ik naartoe ga hiermee. De nulstand voor Dubbeldam bleef op het bord.
Marco Olierhoek:
Eindcijfer: –
Speelde te kort en is te oud om te beoordelen. Krijgt vandaag wel van zijn verzorgers in het Parkhuis een extra glaasje advocaat als dank om mee te doen.
Eindstand Boeimeer 4 – Dubbeldam 3: 4-0 in het voordeel van de ploeg ut Breda.
Een kansloze nederlaag voor ons sterrenensemble en tevens de eerste van het seizoen. Hier kunnen we echter alleen maar van leren. Hoogmoed komt voor de val. Laat dit een les zijn voor ons zwart-witte equipe. Een week om onszelf te herpakken en de boel weer op scherp te zetten. Volgende week is het Beek Vooruit, thuis aan de Schenkeldijk. Een uitgelezen tegenstander om ons zelfvertrouwen terug te winnen en deze blamage van ons af te wassen.
We rekenen op veel support, want zoals iedereen in de voetballerij weet; in moeilijke tijden is de 12e man het belangrijkst!
Tot volgende week!
