De lekkerste overwinningen.
Door Koen van Kalkeren
Een stralende dag, écht gras, een schappelijke aanvangstijd van 11:00 uur, kortom, alle ingrediënten voor een heerlijk potje voetbal in de kelderklasse. De competitiestrijd wordt geopend tegen VVR 3 uit Rijsbergen. Een ploeg die we kennen van volgend seizoen met fysiek sterke spelers, wat prima voetballers en de lokale ontsnapte TBS-dorpsgek onder de lat.
Na de zeperd van vorige week konden onze sterren met een iets completer team aan de aftrap verschijnen, maar nog altijd waren er de nodige afmeldingen. Ferdy kreeg na zijn weergaloze optreden van vorige week ‘’in goed onderling overleg’’ een weekje rust en Rory Willemstijn is ondanks dat hij niet meer op de intensive care verblijft voor zijn verrekte hamstring nog niet wedstrijdfit. Om de competitie met een beetje positieve noot te beginnen is er ook besloten om Dennis Wols niet in de selectie op te nemen. Dit eigenlijk om de keeper van VVR, de rest van de spelers, toeschouwers, de terreinknecht, lokale Rijsbergers en eigenlijk heel Brabant in bescherming te nemen. Verder missen we nog balvirtuoos Stefan de Meijer. Met de voetbalschoenen in de hand is hij op goed geluk op het vliegtuig richting Italië gestapt waar het nationale kampioenschap ‘Huilen om de perfecte pasta-saus’ wordt gehouden. Stefan heeft (mede dankzij z’n baard) de prestige functie om vanaf 20 meter vers gedraaide gehaktballetjes in de bolognese proberen te volleren. Zijn duifje heeft hem vergezeld om de gemiste balletjes weer op te rapen, iets waar ze een dagtaak aan zal hebben. Mocht iemand van ons team of trouwe lezers door de Italiaanse pers benaderd worden, wij kennen hem niet!
Bij de aftrap leek er nog een nieuw gezicht binnen de selectie van ons sterren-ensemble te zijn. Daar, in de verte, onder de lat. Gezond ogend, frisse blik in de ogen, zelfs een redding met de handen! Het zal toch niet.. zou het.. jazeker, onze eigen Danny Soeteman! Terug van weggeweest en een nieuw mens. Zeker in het eerste half uur van de match liet hij zien dat de keeper van vorig seizoen gestorven en begraven is. Fanatiek coachend, ballen wegstompen en klemmen. Ondanks de aanhoudende pressie van de tegenstander op ons doel maakte ze met Sweetyman 2.0 tussen de palen geen enkele kans. Langs de lijn pinkte ik een traan weg. Eindelijk. Na jarenlang intensieve coaching en extra trainingsarbeid heb ik het beste in die jongen naar boven gehaald. Zeker na het moeten opgeven van Patrick Stolk, waarvan duidelijk was dat dit trekken aan een dood, moddervet paard was, was de omslag van Danny een opsteker voor het hele elftal.
Hoewel het eenrichtingsverkeer richting het Dubbeldamse goal was, stond toch nog voor de rust de 0-2 voor onze sterren op het scorebord. Het eerste doelpunt kwam na een mooie uithaal van Nick met z’n linker chocoladebeen, de keeper kansloos latend. Het 2e doelpunt kwam tot stand dankzij een penalty. Gelegenheidsspits Jesper werd diep gestuurd en terwijl hij tijdens de sprint al ouderwets aan het zeiken was over slechte passing, strakke hamstrings en het weer, dacht de briesende VVR goalie hetzelfde wat wij al jaren weten; áls je Jesper kan raken, móet je het doen. En zo geschiedde. Waarom hij dit direct erna heftig ontkende is mij een raadsel. Niemand die hem dit kwalijk zou nemen. Wij wilden niet eens een strafschop. Gewoon Jesper al kermend over het gras te zien rollen was voor ons al beloning genoeg. De prima fluitende scheidsrechter gaf ons gelijk. Ook hij genoot hiervan. Echter wilde hij de wedstrijd wel volgens het boekje fluiten en Reinier Wapperom liet dit buitenkansje niet onbenut. Wellicht overbodige informatie, maar Jesper had direct last en werd gewisseld.. Met een volledig onterechte voorsprong gingen we de rust in.
In de tweede helft veranderde er weinig aan het spelbeeld. VVR bleef aandringen en driftig (soms iets té) op zoek naar de aansluitingstreffer, maar weer viel de bal aan de andere kant in het net. Een snelle counter over meerdere schijven kwam na een mix tussen pass/schot/pure pisbal van de afgetrainde en hardwerkende Robert Schellenbach voor de voeten van de Michel Nainggolan die met dezelfde mix van schot en pure pisbal de bal over de lijn wist te krijgen. Een belangrijke goal want met de 0-3 op het bord was het grootste verzet wel gebroken. Door het 90 minuten ontbreken van ons eigen middenveld bleef het verder toch vooral richting het Dubbeldamse doel gaan wat uiteindelijk nog in de 1-3 resulteerde, maar heel veel spannender werd het niet.
Wel kwam er zoveel ruimte voor onze snelle spitsen dat er nog de nodige kansen waren voor de 1-4. Een mooie hoge steekbal van Nick zette Robert Schellenbach vanaf een meter of 30 alleen voor de keeper. Alle spelers van VVR accepteerde hun falen en staakte de achtervolging. Robert stormde driftig naar voren en doordat dit de laatste 5 minuten van de wedstrijd in beslag nam had hij alle tijd om na te denken hoe hij dit zou gaan doen. Van alle mogelijkheden die hij had, alle keuzes die hij kon maken, alle plannen en voorbeelden die hij kon bedenken dwaalde zijn gedachten jammerlijk genoeg af naar onze Italiaanse gehaktbaltrapper. ‘’Wat zou Steef doen?’’. Je hoorde het hem langs de lijn denken. Terugkappen, snel! Ah, nog altijd niemand in de buurt. Snel, weer omdraaien! Komt de keeper? Nee.. die kan niks. 2 minuten bleven onze spits en de goalie elkaar aankijken. Geen van beide bewoog. 2 meter van elkaar. “Wat zou Steef doen’’.. niet scoren natuurlijk. Eindstand 1-3.
Hiermee brengen we de eerste 3 punten van dit seizoen mee naar de Schenkeldijk en is de route richting het kampioenschap volledig volgens planning. Volgende week eindelijk weer eens een thuiswedstrijd. Geen excuses meer voor ons ooit zo trouwe publiek. We verwachten iedereen om 12:00 uur langs de lijn om te kijken hoe tegenstander Nieuw Borgvliet (wie?) het volgende slachtoffer zal worden van onze Dubbeldamse voetbalmachine!